Filmy nowe i stare, ciekawe i nudne, dobre i słabe – moim okiem
Jeśli ktoś miałby zobaczyć tylko i wyłącznie jeden film w życiu. Tylko jeden z wszystkich milionów filmów stworzonych na przestrzeni wieków we wszystkich krajach na świecie. Tym filmem z całkowitą pewnością musiałoby być jedno z…
Nie mrugaj – Robert Frank (2015, reż. Hal Willner) – kolejny fotograf, ale tym razem zupełnie inny człowiek i inne zdjęcia. Oglądamy to przede wszystkim Amerykę i Amerykanów oraz Nowy Jork i nowojorskich artystów. Film…
Dokumenty gościły już na „Okiem Błażeja” niejednokrotnie. Począwszy od “Jarocin. Po co wolność”, przez “Komunię” czy “Braci Lumiere”, aż po autobiograficzny, genialny krótkometrażowy obraz Marcina Wrony. Ba! 2018 rok został nawet nazwany „Rokiem dokumentu”. Dlatego…
Dokładnie dwie dekady temu Guy Ritchie nakręcił “Przekręt”- dzieło, które wyprowadziło go na salony. Przez ten czas ze stycznością z filmami gangsterskimi i kinem akcji było dość różnie. Był “Revolver”, był “Kryptonim U.N.C.L.E”, ale też…
Kolejna część mini-przeglądu filmów islandzkich będzie wiała chłodem. Nie tylko z racji tytułu filmu – Zimowi bracia, ale … od początku. Mam wrażenie, że epitety, takie jak “eksperymentalny”, “nietypowy”, “niezależny”, “szalony” wypisywane w opisie filmu…
Gdyby film Benedikta Erlingssona „Kobieta idzie na wojnę” był utworem pisanym, byłby to kilkusetstronnicowy, męczący jak diabli monolog o wędrówce, przeznaczeniu, misji, a może i o osamotnieniu oraz dekadenckich wizjach świata, prowadzony w rzadko zmieniającej…
Islandzkie kino gościło już na moim blogu, ostatnio „W cieniu drzewa”, a wrażenia były zawsze pozytywne, zatem czas powrócić do tego tematu. Na początek islandzki obraz „Eiðurinn” – czyli „Przysięga”. Baltasar Kormákur razem z Friðrikiem…
Po obejrzeniu filmu Marcin Ziębińskiego mówiły do mnie dwa wewnętrzne głosy. Jeden z nich wiedział dobrze, co tutaj było nie tak i jest gotów przelać swoje ubolewanie na wirtualną kartkę papieru, a później posłać to…
Wydaje się, że (szczególnie polskie) wojenne, szpiegowskie i polityczne filmy są jednymi z takich, w których – z różnych powodów trudno o jakieś rewelacje, rewolucje, nowe formy, syntezy z innymi gatunkami i tak dalej i…
Po niecałej dekadzie Jan Komasa przypomniał sobie, że ma na swoim koncie dzieło o nazwie “Sala Samobójców”. Dzieło, które można powiedzieć, że wyprowadziło reżysera na salony i pozostaje jednym z bardziej rozpoznawalnych – a zarazem…